Από τον ηλιόλουστο Πειραιά την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου βρεθήκαμε πολύ γρήγορα στην ομιχλοτυλιγμένη Χαλκίδα όπου δυστυχώς στερηθήκαμε την θέα της καλαίσθητης κρεμαστής γέφυρας που απλώνεται πάνω από τα παλινδρομούντα, κάθε έξι ώρες, μαύρα νερά του Ευρίπου। Αποζημιωθήκαμε όμως αρκετά λίγο αργότερα στο καλοδιατηρημένο κάστρο του Καράμπαμπα, σχεδιασμένο από Ιταλό αρχιτέκτονα και με δύο μεγάλα κανόνια που αγοράστηκαν από τη Ρωσία, αλλά και το μικρό αλλά εξαιρετικό μουσείο με τις αρχαιοελληνικές επιγραφές, τα ενδιαφέροντα μαρμάρινα τουρμπάνια των αξιωματούχων της Τουρκικής Πύλης καθώς και μια αποτύπωση του Συντάγματος του Ρήγα Φερραίου που στο πρώτο άρθρο λέει ξεκάθαρα ότι «η ελληνική δημοκρατία απαρτίζεται από όλους τους λαούς και όλες τις θρησκείες», κάτι που δυστυχώς εύκολα ξεχνιέται από κάποιους σήμερα.
Μετά από ένα καλό γεύμα, επιβιβαστήκαμε στο ferry boat και σε λίγα λεπτά βρεθήκαμε στον Ωρωπό όπου μερικοί από εμάς απόλαυσαν έναν καφέ στο παραθαλάσσιο θέρετρο ενώ άλλοι επιδώθηκαν σ’έναν ενεργετικό περίπατο στην ήρεμη ατμόσφαιρα του επερχόμενου φθινοπωρινού δειλινού।
Μολις άρχισε να νυχτώνει ξεκινήσαμε για τον Πειραιά όπου φτάσαμε μετά από μία ώρα στην, μάλλον γεμάτη κίνηση, εθνική οδό κουρασμένοι αλλά ευχαριστημένοι. Ήταν μιά πολύ ευχάριστη και γιατί όχι δημιουργική ημέρα. Δώσαμε την ευκαιρία στους μαθητές μας –αλλά και σε μας τους ίδιους- να επισκευτούμε τόπους και χώρους με ιστορία και παράδοση. Αυτή η Κυριακή ήταν ένα εμπειρικό-βιωματικό μάθημα όχι της ελληνικής γλώσσας αυτή τη φορά, αλλά της ελληνικής πραγματικότητας.